Η ιδιωτική σύνταξη θα μπορούσε κάλλιστα να χαρακτηριστεί και ως επένδυση. Μια επένδυση για το μέλλον κάθε εργαζόμενου ή επαγγελματία που δεν θέλει να το αφήσει στην τύχη. 

του Νίκου Μωράκη

Το μέλλον μας αν δεν το φροντίσουμε εμείς οι ίδιοι τότε μας επιφυλάσσει… δυσάρεστες εκπλήξεις. Γιατί όμως μερικοί άνθρωποι «πέφτουν στην παγίδα» και βρίσκονται οικονομικά αβοήθητοι σε μεγάλες ηλικίες; Γιατί – ειδικά στην Ελλάδα – παρατηρούνται φαινόμενα εξαθλίωσης της τρίτης ηλικίας;

Θα μπορούσαμε με ευκολία να πούμε «γιατί εμπιστεύτηκαν το δημόσιο». Γιατί ενώ ήταν τυπικοί στις υποχρεώσεις τους, ο «συνεργάτης» τους έκανε λάθη στη διαχείριση και τους υπολογισμούς του και τώρα πρέπει να πληρώσουν παρέα τα σπασμένα. Είναι και αυτό μια άποψη. Αλλά θέλει συζήτηση – που δεν θα την κάνουμε σε αυτό το άρθρο.

Εμείς θα λέγαμε ότι οι άνθρωποι βρίσκονται οικονομικά αδύναμοι στις μεγάλες ηλικίες γιατί δεν γνώριζαν την αξία της αποταμίευσης. Τη συνήθεια να αφήνουν ένα Χ ποσό στην άκρη και να το ξεχνάνε. Προσέξτε! Όσα και να βγάζουν. Είναι η νοοτροπία που μετράει όχι το ποσό που αφήνουν στην άκρη. Σίγουρα θα υπάρξουν και αυτοί που με το που διαβάσουν όσα λέμε θα αντιδράσουν λέγοντας «Τι μας λέει αυτός, εδώ δεν έχουμε να φάμε». Γι’ αυτό τονίζουμε ότι είναι θέμα νοοτροπίας και όχι χρημάτων. Σίγουρα αν κάποιοι δεν έχουν τα απαραίτητα η προτεραιότητά τους θα είναι η επιβίωση. Αλλά για να επιβιώσει κάποιος χρειάζεται μαζί με το τώρα να τον απασχολεί και το αύριο.

Γιατί λοιπόν κάποιος να επενδύσει σε ένα συνταξιοδοτικό πρόγραμμα;

Γιατί να επιλέξει αυτήν τη μορφή αποταμίευσης αντί να τα καταθέσει σε έναν προθεσμιακό λογαριασμό μιας τράπεζας ή στο στρώμα του σπιτιού του;

Πρώτα απ’ όλα τα συνταξιοδοτικά προγράμματα σε αντίθεση με τους προθεσμιακούς λογαριασμούς των τραπεζών (τα επιτόκια έχουν καταρρεύσει από 5,5% κάτω από 2%) και σίγουρα σε αντίθεση με τα στρώματα στα σπίτια μας έχουν υψηλό επιτόκιο – που φτάνει το 2,0%.

Γιατί η Ασφαλιστική εταιρεία σου εγγυάται ότι στο τέλος του συμβολαίου θα σου δώσει εφάπαξ ή τμηματικά τα χρήματα που προσυμφωνήσατε. Ναι, στο εγγυάται και θα το πράξει. Όχι, δεν θα κλείσει και θα χάσεις τα λεφτά σου. Αυτά ανήκουν στα φαντάσματα του παρελθόντος.

Επίσης ο Ασφαλισμένος εκτός από την εφάπαξ καταβολή ή την ισόβια σύνταξη που θα λάβει στο τέλος του συμβολαίου του μπορεί να «κερδίσει» και μερίσματα από τυχόν υπεραποδόσεις (οι εταιρείες επενδύουν σε χαμηλού ρίσκου επενδύσεις τα κεφάλαια των ασφαλισμένων τους αναλαμβάνοντας τον κίνδυνο οι ίδιες).

Το ποσό που θα λάβει ο ασφαλισμένος στη λήξη του συμβολαίου δεν φορολογείται.

Αν ο ασφαλισμένος το επιθυμεί μπορεί να επενδύσει το κεφάλαιό του (αναλαμβάνοντας κομμάτι του ρίσκου) σε χαμηλού ή υψηλού ρίσκου επενδύσεις – ανάλογα τις αποδόσεις που επιθυμεί (ο ασφαλιστής του είναι ο επαγγελματίας που μπορεί να τον συμβουλέψει).

Η ιδιωτική σύνταξη λειτουργεί με το κεφαλαιοποιητικό σύστημα. Δηλαδή, λειτουργεί σαν κουμπαράς. Όσο πιο νωρίς αρχίσεις να βάζεις χρήματα στον κουμπαρά σου τόσα πιο πολλά θα μαζέψεις και μάλιστα τοκισμένα.

Και τελευταίο αλλά πιο σημαντικό, για να λειτουργήσει συμπληρωματικά στην πενιχρή σύνταξη που πλέον σου εγγυάται το δημόσιο.

Γιατί λοιπόν να μην αρχίσεις από σήμερα να σκέφτεσαι πού θα επενδύσεις/εμπιστευτείς τα χρήματα σου; (Εδώ είναι όλες οι επιλογές σου).

Και το ξαναλέμε για τους δύσπιστους. Οι Ασφαλιστικές εταιρείες πλέον εποπτεύονται από την Τράπεζα της Ελλάδος δηλαδή από την Κεντρική Ευρωπαϊκή Τράπεζα και διέπονται από αυστηρό ρυθμιστικό πλαίσιο, το οποίο θα γίνει ακόμη πιο αυστηρό με την εφαρμογή του Solvency II την 1η Ιανουαρίου του 2016. Άρα όσες κρίνονται φερέγγυες, σημαίνει ότι διαθέτουν επαρκή αποθεματικά και σίγουρα μπορούν να ανταποκριθούν και στις πιο υψηλές απαιτήσεις.

Πηγή άρθρου και εικόνας: www.insurancedaily.gr