Ο ερχομός ενός παιδιού είναι γιορτή. Χαρά. Και, από την ώρα της γέννησης, ευθύνη. Οι γονείς ελπίζουν ότι τα παιδιά τους θα είναι υγιή, δυνατά, ευτυχισμένα και προσπαθούν να προβλέψουν οποιοδήποτε κίνδυνο μπορεί να προκύψει μελλοντικά, ώστε να προετοιμαστούν αναλόγως.

Παράλληλα, ονειρεύονται ένα καλύτερο μέλλον – το οποίο ίσως στην αρχή δεν είναι πολύ συγκεκριμένο. Αλλά, καθώς τα παιδιά μεγαλώνουν, παίρνει σάρκα και οστά. Και, πάντοτε, περνά μέσα από το δίαυλο της εκπαίδευσης, θεσμοθετημένης και μη. Ουσιαστικά, στο αγαθό της παιδείας ο σύγχρονος γονέας βλέπει μια επένδυση που δεν συνδέεται μόνο με την επαγγελματική αποκατάσταση των παιδιών, αλλά σχετίζεται στενά με όλες τις εκφάνσεις της ζωής τους. Θα είναι χαρούμενα κι ευτυχισμένα; Θα φτιάχνουν γόνιμες σχέσεις με τους γύρω τους; Θα μπορούν να απολαμβάνουν τη ζωή, αλλά και να αντεπεξέρχονται στις δυσκολίες της; Στο βαθμό που όλα αυτά συνδέονται με το χαρακτήρα και την προσωπικότητα ενός ανθρώπου, η βοήθεια που παρέχεται στο παιδί για να διαμορφώσει αυτά τα στοιχεία είναι καταλυτική.

Σε συζήτηση που είχαμε με την Ανδριάνα Κοκκίου, underwriter του κλάδου Προσωπικών Ασφαλίσεων της AIG, μας ανέφερε σχετικά: Έχει παρατηρηθεί ότι οι γονείς τα τελευταία χρόνια έχουν αρχίσει να εξετάζουν προγράμματα ασφάλισης τα οποία σχετίζονται με το μέλλον των παιδιών τους και πιο συγκεκριμένα με τη μόρφωση τους. Οι γονείς εκτός από τα καθιερωμένα ασφαλιστικά προγράμματα , αναζητούν πλέον ασφαλιστικές επιλογές, μέσω των οποίων θα μπορούν να διασφαλίσουν τη βασική τουλάχιστον εκπαίδευση των παιδιών τους. Με λίγα λόγια, οι γονείς θέλουν να νιώθουν ότι η εκπαίδευση των παιδιών τους είναι εξασφαλισμένη, ακόμα και στην περίπτωση που ένα αναπάντεχο ατύχημα των γονέων θα μπορούσε να τις εμποδίσει ή να τις διακόψει.

Ευτυχώς, το βασικό προαπαιτούμενο υπάρχει ήδη: καμία λίστα με «do» και «don’t» δεν είναι πιο σημαντική από την αγάπη και το ενδιαφέρον που δείχνει ο γονέας για το παιδί – για όλες τις πτυχές της ζωής του, στο παρόν και το απώτερο μέλλον. Και τα γονεϊκά διλήμματά δεν έχουν τέλος: Σε ποια ηλικία θα πάει παιδικό; Δημόσιο ή ιδιωτικό σχολείο; Κι άλλη ξένη γλώσσα στο δημοτικό; Πώς θα αξιοποιηθεί καλύτερα το διαθέσιμο οικογενειακό budget που προορίζεται για την εκπαίδευση των παιδιών;

Εννοείται ότι σε περιβάλλον οικονομικής δυσπραγίας, οι σχετικοί προβληματισμοί είναι εντονότεροι, όμως οι έρευνες για τη συμπεριφορά των καταναλωτών δείχνουν ότι το κονδύλι που προορίζεται για τις ανάγκες των παιδιών είναι το τελευταίο που περικόπτεται σε κάθε οικογένεια. Σε ό,τι αφορά την εκπαίδευση, οι ιδιωτικές δαπάνες που πραγματοποιούνται από την ώρα που ένα παιδί θα πάει για πρώτη φορά στον παιδικό σταθμό έως το τέλος της φοίτησής του στο πανεπιστήμιο εκτιμάται ότι πλησιάζουν τον ετήσιο προϋπολογισμό του ελληνικού κράτους για την Παιδεία.

Ενδεικτικά, κατά τη διάρκεια των τριών τάξεων του Λυκείου, σύμφωνα με τα ευρήματα πρόσφατης έρευνας που ανακοινώθηκαν στο 34ο Πανελλαδικό Εκπαιδευτικό Συνέδριο της Ομοσπονδίας Εκπαιδευτικών Φροντιστών Ελλάδος, ο μέσος μαθητής χρειάζεται περίπου 9.000 ευρώ για φροντιστηριακή υποστήριξη. Στο ποσό δεν προσμετρώνται πιθανά ιδιαίτερα μαθήματα. Σήμερα, το ποσοστό των μαθητών Λυκείου που δέχονται εξωσχολική στήριξη εμφανίζεται μειωμένο στο 66% σε σχέση με την τετραετία 2009-2013, κατά την οποία άγγιζε το 80%. Ωστόσο, αυτά τα 2/3 των μαθητών, που εξακολουθούν να κάνουν κάποιας μορφής φροντιστήριο, αντιπροσωπεύουν περίπου 250.000 παιδιά. Επομένως, η συνολική ιδιωτική δαπάνη μόνο για αυτή την κατηγορία υπερβαίνει αρκετά τα 2 εκατομμύρια ευρώ ετησίως.

Οι γονείς αναζητούν τρόπους να ανταποκριθούν στις εκπαιδευτικές ανάγκες των παιδιών, προσπάθεια που γίνεται πιο έντονη καθώς τα παιδιά πλησιάζουν στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Παράλληλα, πρέπει να μεριμνούν για τις βασικές ανάγκες της οικογένειας, παραβλέποντας ίσως σε κάποιο βαθμό την προσωπική τους φροντίδα ή ζητήματα που σχετίζονται με την υγεία και την ασφάλειά τους. Στην προσπάθειά τους να βοηθήσουν με τον καλύτερο τρόπο τα παιδιά, πολλές φορές δεν έχουν το χρόνο να σκεφθούν ότι η ίδια η παρουσία τους είναι αυτή που δημιουργεί τις προϋποθέσεις στήριξης και ότι η έλλειψή της θα δυσχέραινε δραματικά τις προοπτικές των παιδιών τους.

Μια ψύχραιμη ιεράρχηση των πιθανών κινδύνων που σχετίζονται με το μέλλον των παιδιών ασφαλώς θα τοποθετούσε ψηλά ό,τι σχετίζεται με την ασφάλεια των γονέων και, κατ’επέκταση, με τη δυνατότητά τους να συνεχίσουν να συνεισφέρουν στην εκπαίδευση των παιδιών. Σήμερα η ασφαλιστική αγορά προβλέπει αυτό το ζήτημα και δίνει τη δυνατότητα στους γονείς να εξασφαλίσουν το μέλλον των παιδιών τους, ακόμη και στην περίπτωση που οι ίδιοι υποστούν κάποια ανεπανόρθωτη ζημιά, όπως η απώλεια ζωής ή ικανότητας για εργασία λόγω σοβαρού ατυχήματος που οδηγεί σε αναπηρία. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, η επαρκής κάλυψη συνδυάζεται με οικονομική ασφαλιστική δαπάνη, αλλά και διαφορετικές δυνατότητες επιλογής, ώστε η εκπαίδευση των παιδιών να μην τίθεται σε κίνδυνο, ακόμη και στην προοπτική ενός απευκταίου συμβάντος.

Όπως μας ανέφερε και παραπάνω η κυρία Κοκκίου, η ασφαλιστική αγορά σήμερα προβλέπει αυτό το ζήτημα και δίνει τη δυνατότητα στους γονείς να εξασφαλίσουν το μέλλον των παιδιών τους, ακόμη και στην περίπτωση που οι ίδιοι υποστούν κάποια ανεπανόρθωτη ζημιά, όπως η απώλεια ζωής ή ικανότητας για εργασία λόγω σοβαρού ατυχήματος που οδηγεί σε αναπηρία. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, η επαρκής κάλυψη συνδυάζεται με οικονομική ασφαλιστική δαπάνη, αλλά και διαφορετικές δυνατότητες επιλογής, ώστε η εκπαίδευση των παιδιών να μην τίθεται σε κίνδυνο, ακόμη και στην προοπτική ενός απευκταίου συμβάντος.

Πηγή: news247.gr